Dag 11 : Tours- Châtellerault : 83,5 km

Om negen uur vertrokken, en om halftwee zal ik met Klo aan tafel in Châtellerault! Zonder zakken! Het was gelijk vliegen. Ja, dat is wel een groot verschil, zo'n goede 15 kg minder mee te sleuren hebben. Lief Klootje.

Het was een zalige avond, rondslenteren in het oude Tours (heel mooi), paar terrasjes doen, onder afdakje eten want er brak een onweer los. Al het stof is weer gaan liggen, en de lente is vandaag weer volop daar. Het land is als de vorige dagen: eindeloze tarwe- en roggevelden. En vaak met mooie klaprozen. Ja Lieve....Maar eerst een paar foto's van Tours.

Ik wist niet dat de zeer vroeg gestorven kinderen van Anne de Bretagne en Charles VIII in Tours begraven lagen. U herinnert zich: Charles VIII is op een dag, bij het hinkstapspringen binnen in zijn kasteel, met zijn ketel tegen een deurstijl gevlogen en is eraan gestorven. Kinderloos! Anne de Bretagne (de erfgename van het hertogdom!) was bijzonder begeerdee bruid (de sloor huwde op haar 14 jaar met de koning), en de volgende troonpretendent was cousin Louis XII. It's all in the family. Anyway, trieste boel.

En dan nu een fototje vóór het vertrek in Tours, en dan eentje aan tafel bij aankomst.

En Chatellerault heeft een mooie romaanse maar helaas gesloten kerk van Sint Jacob. En zoals vaak zie je op de grond signalen voor de weg naar Santiago, zoals hier in het centrum van de stad.

En nu rustig babbeltje slaan met Klo. Er is zoveel te vertellen...

Dag 10 : Amboise - Tours : 24 km

Ziezo, en hiermee is ongeveer een derde van de reis geklaard. 700 km gedaan, en ik zet de teller weer op nul.
Deze morgen ging het mij absoluut niet af. Ik denk dat het dat dom hotel is waar ik zat, de Blason. Eerst moest mijn fiets op een open parking blijven staan. Heb effe duidelijk gemaakt dat dit niet de afspraak was en daar dus geen sprake kon van zijn. Enfin, dan mocht ik met fiets en al de binnenkoer op, door de lounge met paard en zak. Uiterst kleine kamer. Normaal klaag ik daar niet over, maar hier was zelfs geen kast, enkel twee kapstokken en een mini badkamertje zonder enige plaats om zelfs maar een tandenborstel neer te leggen. Bovendien aan heel drukke straatkant, zodat venster dicht moest bij zo'n hitte, en uiteraard geen airco. Enfin, helemaal à la française waar ze niet moeten wachten op toeristen die zomaar in hun schoot komen gevallen. En aan de balie een typische geverfde jonge geit die vindt dat ze te goed is voor de job die ze doet. Bijna ontploft! Ze zou wel verschoten zijn  :-)
Enfin, dan naar Clos Lucé. Als museum viel me dat tegen. Leonardo da Vinci was veel meer dan een uitvinder met groot technisch vernuft. Hij was in de eerste plaats een groot humanist met een ontzettend brede belangstelling en kunnen. Dat komt absoluut niet uit de verf. De exposities betreffen vooral zijn oorlogstuig (tank, mitraillettes, valschermen enz), zijn toepassing van Archimdes' eureka, de draaibrug, de sluizen, en zo van dat.  De denker, filosoof Leonardo is daar totaal afwezig, op een paar van zijn aforismen na, die ongeordend tegen de muur geplakt werden. Met zo'n ruimte zou je veel meer kunnen doen, want die is prachtig.Ook het park, van waaruit je een prachtig zicht hebt op de chapelle van de chateau royal.  Enfin, ik heb er een paar foto's van genomen, en ben dan naar Tours gefietst in een goed uur. Meteen mijn was in bad gestoken want hij zal tijd genoeg hebben om te drogen.

En Klo komt straks. Joepie. Ik vond eerst geen plaats, dan in dit hotel een kamer met twee bedden. Ik zei tegen het mevrouwtje dat mijn mevrouwtje straks zou komen, en dat het tien dagen geleden is dat ik ze gezien heb, en dat ik dus liever een groot bed zou hebben. En ik heb voor dezelfde prijs een appartement gekregen, dat ze normaal per week verhuren, maar waarvan nu eentje vrij was. Mét groot bed. Achteraan, op achtste verdieping. Zalig.

Dag 9 : Château Rocheux - Amboise : 76km

Wel effe heet vandaag! Gelukkig redelijk snel kunnen fietsen, en hier om 13 uur aangekomen. Lekker en uitgebreid geluncht,en nu wat orde op zaken stellen. Had vanmorgen heerlijk ontbijt op het kasteel.Imagine, tafelte met zo'n zicht, zonnetje in de rug. Zevende hemel. En ik betaalde voor diner (vier gangen, met halve fles wijn), overnachting en ontbijt in totaal 65 €! Ongelofelijk. Nou goed. Heb nog een paar fotootjes over: van Vendôme, onderweg en natuurlijk de overgang van de tweede grote rivier, de Loire! En voor Lieve stopte ik aan een veld klaprozen. Ze heeft iets met klaprozen, maar je zal haar zelf moeten vragen wat! Ik heb nog steeds geen zadelpijn, de conditie verbetert, de hellingen nijpen nog natuurlijk (zo een van 10% gekregen vandaag, en dat is verdomme veel... die neem ik tegen.... 6 per uur, maar ik neem ze). Ik kom enkel vriendelijke mensen tegen, velen komen spontaan een klapke doen en vragen van waar ik kom en waar ik heenga, en steevast zeggen ze dat ze dat ook wel zouden willen doen. Doen! antwoord ik hen dan, want het is ronduit zalig. Ik doe trouwens niet veel op. Had, zoals velen weten, een deel van mijn postzegels verkocht om dit te kunnen betalen, en eigenlijk had ik al wat teveel, méér dan genoeg om royaal te kunnen leven. Maar ik ga veel over hebben, want uiteindelijk hoef ik niet veel. Vanmiddag een berg spaghetti gegeten, zoals Jaak zou zeggen, met een liter water en een halve fles Saumur Champigny (heerlijk rood wijntje van hier), stukje kaas en bolletje ijs. Op terrasje, met zicht op kasteel. Heerlijk. Zo, mijn fietsje ga ik vandaag laten rusten, en mezelf ook, en morgen enkel naar Tours, 25 km amper. Dagje vrij, en Klo komt 's avonds, dus ik moet proper zijn!

Fly away!

Dag 8: Chartres - Rocheux : 91 km

Redelijk lange trip, maar het ging goed. Ben gaan lunchen na 70 km, een vol menuutje met sint jacobsschelpennatuurlijk, maar ook steakje en mousse van chocolade. Een kleine twee uur uitgerust aan tafel, en dat heeft veel deugd gedaan. Zit nu op een kasteel. Amai, je moet maar de foto's zien. Intussen ook weer wat Nederlanders tegengekomen die naar Santiago reden. Steeds plezante ontmoetingen. Ikzelf voel me niet eenzaam. Het land blijft zeer mooi, de inspanning de moeite, de vreugde om een klim die goed genomen is ook, en zo groeit het vertrouwen voor wanneer de Pyreneeën gaan opdoemen; Maar dat duurt nog een eind. Over een paar dagen zal Klo er zijn, maar dan niet in Tours zoals voorzien, maar een heel eind daarvandaan. Ik zal op tien dagen 700 km gedaan hebben. Allicht meer, want ik zie me eigenlijk niet een hele dag in Tours blijven... On verra. Ik zend nog een paar foto's: van Chartres, van onderweg en van dit kasteel en mijn salon (hmmm!)

wat uitleg bij foto's...

Wanneer ik begin met tekst, kan ik er foto's bijplaatsen, maar omgekeerd niet. Nou moe!
In elk geval: dit zijn Denise en Olivier die net bij de bakker zijn baguette gaan halen was, en dan nog maar eens het eindeloze (en ik ben eigenlijk nog maar aan het begin!) land waar ik doorrijd, dan het kasteel van Madame de Maintenon en tot slot de kathedraal van Chartres die plotseling opdaagt op het einde van een klimmetje.
Overigens: ik heb bij Denise en Olivier 66 € betaald voor middagmaal, diner, ontbijt én overnachting, dranken inbegrepen! Nu gij! En bovendien heb ik bij haar mijn was mogen doen.
Morgen ben ik zinnens om 90 km te doen, naar een ongehoord mooi kasteel, om er te overnachten. Het kost 59 €, en ik blijf er dineren voor 15 € en het ontbijt is inbegrepen. Een beetje meer op de pedalen duwen, want overmorgen wil ik afwijken van de route, en naar Amboise rijden, om er eindelijk eens het Clo Lucé te gaan bezoeken. 't Zal de derde keer zijn dat ik naar Amboise ga, maar deze keer niet voor het kasteel waar Charles IX met zijn ketel danig hard tegen een deurstijl is gelopen dat hij het niet heeft overleefd. Overigens is ook de grote Leonardo in Amboise gestorven. In de Clo Lucé. En daarna weet ik het nog niet. Misschien gewoon naar Tours om daar een hele namiddag rond te lopen (ligt op amper 25 km). Zo vaak al naar de Loire geweest, en nog nooit een voet in Tours gezet. Moet ik iets aan doen, vind ik.

Foto's zevende dag.

Dag 7 Epône - Chartres : 76 km

Na de lunch in Maintenon, hier aangekomen tegen twee uur. Goed gereden, maar het terrein was ook niet zo moeilijk: enkel één ietwat bijtende helling van 5% gedurende een paar kilometer, maar voorts zacht golvend. Maar eerst een fotootje van deze morgen, van mijn gastheren Denise en Olivier. Nou, misschien voor straks dat fotootje, want hij wil niet laden. Slechte verbinding? Who knows. Een grotere rommel dan daar heb ik nooit gezien, een absolute chaos, en Denise die van het ene naar het andere sloft. Een oude hoeve, en kamers overal. Ik lag achter het waskot in een "chambre d'étudiant". Ook 's avonds daar mee aangeschoven. Goed volk, maar ze willen weg naar Tanger omdat ze denken daar beter rond te komen met hun mager pensioentje. Zij probeert het huis van haar ouders te verkopen, maar het lukt niet, want het ligt vlak op een hoofdweg. Moest wel, want generaties lang waren haar voorouders smeden die de paarden besloegen. Ongelukkig zijn ze niet, maar  toch bezorgd over de toekomst met een héél karig inkomen.
Ook afscheid genomen van Ernst en Bep. Misschien kom ik die nog wel tegen, want de drie volgende dagen doe ik weer wat kalmer aan, anders ben in in Tours vóór Klo terug is uit Barcelona! Dus dat wordt overnachten in Chateaudun en in Vendome. Toch wel telkens een goede 50 km. Niet veel, maar allicht en hopelijk genoeg om de conditie er wat in te houden, en te verbeteren.
Foto's opladen lukt niet. Bijzonder traag. Ik heb ook zeer zwak internetsignaal. Straks of morgen. 

Dag 6 : Méru- Epone : 52 km

Neen, niet echt veel vandaag, omdat ik verder geen logement vond. Het was onmogelijk de rit Compiègne - Chartres in gelijke delen te verdelen. Dus morgen zal ik een 75 km hebben. Maar deze rit was wel niet makkelijk. Een serieuze helling van 10%, en twee van 7% (eentje van drie kilometer). Gezweet, maar ik ben niet moeten afstappen, en daar was ik al blij om. Toch vanmiddag aangekomen, en de vriendelijke maar bijzonder praatzieke bazin hier heeft voor mij vanmiddag gekookt, en vanavond heb ik met haar en haar man gegeten. Zij zouden graag naar het zuiden verhuizen, omwille van het weer, maar ze gaan maar weinig pensioen hebben. Daarom denkt hij eraan om naar Tanger te verhuizen, waar het leven veel goedkoper is. Ik heb hem gezegd dat hij er best eens heengaat, en ook Arabisch leert. Er is hier ook een paar uit Nederland, Ernst en Bep, heel vriendelijke mensen. Samen zijn ze 150 jaar, zo stelden ze zich voor. Kranig volk! Deze tocht blijft een zaligheid: mooi, mensen ontmoeten, stilte. Dat brengt mij uit de wereld, en is werkelijk een waardenschaal aan het verleggen. Misschien beter aangepast aan mijn leeftijd en mijn beroeps(in)activiteit.
Tiens,Lode vroeg me om een foto van mijn fiets. Toevallig maakte ik er eentje vandaag, bij een berm vol klaprozen. Is dat genoeg Lode, of wil je er een ander? En het bijzonderste vandaag was natuurlijk dat ik de Seine ben overgestoken, de eerste van de drie grote Franse rivieren die ik ga tegenkomen. De derde foto is van de kerk van Epône, waar ik nu ben; Er was net een trouw, en ik ben met Ernst - die omzeggens geen Frans spreekt - boodschappen gaan doen. Hij staat trouwens op de foto, met het horizontaal gestreepte hemdje. Nog een zoen aan allen die me geschreven hebben!

Méru et le nacre!

Wat rondgewandeld, stempeltje gaan halen, op terrasje pizzatje, enfin, de gewone dingen des levens. En dan het musée du nacre gaan bezoeken. Het maken van knopen en dominostenen was de belangrijkste economische bezigheid van Méru en de wijde omstreken! Je ziet dus de oude fabriek, nu museum, de man die gaatjes in dominosteentjes aan het boren is (!!), dan elk gaatje vult met een papje van verbrande hoorn, wat dan 24 uur moet drogen. Dat is het "dominoterie". Verder het grote atelier, en vooral "mijn" huisje en tuintje met mijn kamer links. Heerlijk verblijf. En nu echt tot morgen.

Dag 5 Compiègne - Méru: 72 km

Oeps, de vier klimmen waren er eigenlijk zes. Gezweet, maar gedaan! Voel me nu een pak geruster, want ik was werkelijk niet zeker dat ik die beklimmingen zou aankunnen (eentje van drie kilometer met 7%). Enfin, ik ben hier dus weer veel vroeger dan verwacht, maar mijn gastheer van de chambres d'hote vond dit niet erg. Ik lig hier in een bloementuin, een oase van rust. Vandaag ook twee Limburgers tegengekomen die op weg zijn. Samen colatje gepakt (geen pintjes, zoniet pap in de benen). Vanmorgen heb ik de baas wakker gemaakt om zeven uur. Ik wilde per se direct weg: het was nog fris, geen verkeer in de stad, en ik had geen zin in ontbijt. Dat ga ik in hotels ook niet meer nemen: die vragen daar 10 € voor, en ik neem er ocharme een croissantje met een tasje café au lait. Nu ga ik het museum du nacre bezoeken. Heb tijd, en zo kruip ik nog effe op de fiets. Is een paar kilometer van hier. En voor vanavond raadt hij mij een lekkere Marokkaan aan. Doen!

de foto's

Dag 4 : Saint Quentin -Compiègne: 74,18km

Ja, redelijk snel, maar het was ook redelijk gemakkelijk: geen strakke heuveltjes en rustige banen. Heerlijk. Je moet de fotootjes maar bekijken, van het canal latéral de l'Oise, het stadhuis van Noyon, dat van Compiègne, maar ik heb ook nog een foto van een pelgrim uit de basiliek van Saint Quentin. Deze middag ben ik ook de wagon van de wapenstilstand 14-18 en van de overgave van Frankrijk aan Hitler. Dus je mag er zo'n 15 km bijdoen, en ik heb dus vandaag 90 km gereden. Geert heeft me goede stretchoefeningen geleerd, en ook hoe ik mijn nek moet bewegen. Zadelpijn heb ik nog niet. Verwondert me niet: ik heb na 33 jaar bureauwerk voorzeker veel eelt op mijn gat,en dat moet ik er eerst afrijden. De dag begon anders niet goed: na een kwartier rijden krijg ik telefoon van hotel om te zeggen dat ik mijn creditkaart vergeten was. Maar 't strafste is dat die man mij is tegemoet gereden met de kaart! Vanmiddag aangekomen in hotel dat er niet uitziet: ze zijn volop aan het werken, ik breek er bijna mijn benen over de draden en de kalk in de gang, de wc heeft geen bril, de douche hangt niet vast, maar het zijn de liefste mensen van de wereld. Een stel Marokkanen die het hotel recentelijk hebben overgekocht. Ongelofelijke charme. Ze hebben me trouwens fel geholpen,want ik was telenet en mijn blog kwijt (vandaar zo laat vandaag), en ik heb wel een half uur met Oumar aan de lijn gehangen, de computer van het hotel geprobeerd, en die mannen lieten dat allemaal doen.  Dus: einde goed al goed. En nu ga ik stukje eten. Morgen is zware dag. Men kondigt mij zes klimmen aan. Ik ben zinnens om 70 km te rijden (heb een chambre d'hote besteld), en zal deze keer dus zeker niet rond de middag aankomen! Ben zeer benieuwd!

nu artikel + foto's proberen...!

en ja, ook een foto van de bronnen van de Schelde, met standbeeldje, geschonken door stad Antwerpen, en een fotootje van de eerste meters van deze rivier...

en als dit allemaal gelukt is, ga ik de stad in!

vier van de vijf gelukt!