Dag 6 : Méru- Epone : 52 km

Neen, niet echt veel vandaag, omdat ik verder geen logement vond. Het was onmogelijk de rit Compiègne - Chartres in gelijke delen te verdelen. Dus morgen zal ik een 75 km hebben. Maar deze rit was wel niet makkelijk. Een serieuze helling van 10%, en twee van 7% (eentje van drie kilometer). Gezweet, maar ik ben niet moeten afstappen, en daar was ik al blij om. Toch vanmiddag aangekomen, en de vriendelijke maar bijzonder praatzieke bazin hier heeft voor mij vanmiddag gekookt, en vanavond heb ik met haar en haar man gegeten. Zij zouden graag naar het zuiden verhuizen, omwille van het weer, maar ze gaan maar weinig pensioen hebben. Daarom denkt hij eraan om naar Tanger te verhuizen, waar het leven veel goedkoper is. Ik heb hem gezegd dat hij er best eens heengaat, en ook Arabisch leert. Er is hier ook een paar uit Nederland, Ernst en Bep, heel vriendelijke mensen. Samen zijn ze 150 jaar, zo stelden ze zich voor. Kranig volk! Deze tocht blijft een zaligheid: mooi, mensen ontmoeten, stilte. Dat brengt mij uit de wereld, en is werkelijk een waardenschaal aan het verleggen. Misschien beter aangepast aan mijn leeftijd en mijn beroeps(in)activiteit.
Tiens,Lode vroeg me om een foto van mijn fiets. Toevallig maakte ik er eentje vandaag, bij een berm vol klaprozen. Is dat genoeg Lode, of wil je er een ander? En het bijzonderste vandaag was natuurlijk dat ik de Seine ben overgestoken, de eerste van de drie grote Franse rivieren die ik ga tegenkomen. De derde foto is van de kerk van Epône, waar ik nu ben; Er was net een trouw, en ik ben met Ernst - die omzeggens geen Frans spreekt - boodschappen gaan doen. Hij staat trouwens op de foto, met het horizontaal gestreepte hemdje. Nog een zoen aan allen die me geschreven hebben!