Dag 33: Melide -Santiago : 54 km

Eerst nog effe over gisteren. Alles staat in deze streek en daarbuiten danig in het teken van de Camino dat het soms wanstaltig wordt. Have a look...

Maar je weg verliezen wordt moeilijk: op alle hoeken van alle straten vind je wegwijzers van de camino.

Uiteindelijk nuttig, want in Frankrijk ben ik een paar keer wat kilometers verkeerd gefietst. Gelukkig zijn er nog de romaanse kerkjes en kapelletjes, verspreid over de hele weg, die me de weg wijzen.

Vanmorgen, zoals elke dag, vroeg opgestaan, voor de laatste keer mijn fietsbroek aan nadat ik mijn billen heb ingesmeerd met Bépanthène (don't forget, fietsers: géén zadelpijn!) voor de laatste goede 50 kilometer.

En ik had weer mooi weer! Buitengewoon, hoe de mist optrekt vanuit de dalen. Moeilijk was het niet, maar ik had toch nog een paar venijnige heuvels over te gaan.

,

En ja, op dag 33 nog zover van Santiago... In totaal werden er dat 2.192 kilometer. Ik kan het zelf nog niet goed bevatten.

Bij het binnerijden van Santiago, een grote pelegrino.

En toen, ja, de kathedraal en de parador reyes catolicos, het grote plein waar alle pelgrims toekomen. En dan? En dan niets. Het is allemaal voorbij en het gewone leven gaat weer hervatten. Niet de aankomst, maar de reis doet wat met een mens.

Ik ben dan meteen de fiets in de wagen gaan steken, en heb een zalig bad genomen.

We zijn dan terug de stad ingetrokken, ik ben mijn oorkonde gaan halen in de oficina de los peregrinos, en we zijn gaat eten, niet veel maar heerlijk: oesters, kreeft en champagne. Mijn eerste stap naar de andere wereld. Zalig nog eens alle tijd te hebben om met Klo rustig te tafelen, te genieten, te kletsen.

En toen? Toen zijn we teruggekeerd naar het hotel voor mijn blogje, en op weg een paar prullaria gekocht, en wijselijk gedacht dat we morgen nog een hele dag hebben om rond te kuieren in Santiago.

Er rest me nu nog enkel een epiloog te schrijven. Ook dat is voor morgen, wanneer dit allemaal eerst even is kunnen decanteren.